Τ Α Ι Ν Ι Ο Κ Ρ Ι Τ Ι Κ Η 2 :

”ΟΙ ΨΥΧΟΡΥΤΙΔΙΑΣΜΕΝΟΙ”


Επειδή ο διαχειριστής του παρόντος blog δουλεύει με ρυθμούς Ελληνικού Δημοσίου, την Παρασκευή του στέλνω τα κείμενα, Δευτέρα σήμερα κι ακόμα να τα αναρτήσει, και επειδή το σήριαλ είχε και συνέχεια το Σάββατο, στέλνω την συνέχεια για να μην μένετε με την αγωνία.

Το μόνο πετυχημένο και ευρηματικό ίσως που είδαμε στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, που ισοδυναμούσε και με την επίσημη πρεμιέρα το Σάββατο, ήταν ο τίτλος του έργου που κρατιούνταν σαν επτασφράγιστο μυστικό: Ο ι Ψ υ χ ο ρ υ τ ι δ ι α σ μ έ ν ο ι…
Καταπληκτικός. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος και τους πάει απόλυτα.

Με θεατές τους κατά το πλείστον κρατικοδίαιτους και κομματικοδίαιτους συμμετέχοντες στην ΚΕ του ΝΔ-Τιτανικού, και τους αποτυχημένους πρωτοκλασσάτους διαπλεκόμενους υπουργούς, που συνυπήρχαν αρμονικά και σε κλίμα αβροφροσύνης, με τους λαικούς αγωνιστές απο την κομματική βάση, που όμως δεν χάνει ευκαιρία να τους καταγγείλει όταν είναι απόντες, σε νέους ρόλους !

Συμπρωταγωνιστές, υπό το κουρασμένο βλέμα του δηλώνοντος εγγυητής της συνέχειας και ενότητας της ΝΔ, η μεγαλομεριδιούχος θυγατέρα, διαχειρίστρια της πατρικής περιουσίας και βαρειάς πολιτικής κληρονομιάς, ο ατσαλάκωτος, ο μικροτιμαριούχος βορειοελλαδίτης, και το φοβισμένο παιδί, που το ’93 έσπασε το βάζο με το γλυκό, απ’ αυτό που μόνο η αγία οικογένεια είχε το δικαίωμα και κερνούσε ντόπιους και ξένους νταραβεριτζήδες, κι ακόμα πληρώνει την αταξία του, που σε κάθε ευκαιρία του θυμίζουν.


Μεγαλείο ερμηνείας και υποψηφιότητα για τα επόμενα βραβεία bolywood η ηθοποιία του Βαγγέλη. Ρόλος που του ταίριαζε απόλυτα, «τα θυμωμένα μουστάκια του ντοροφύλακα Βαγγέλα πάνε συνέδριο», αν και κάποιοι παλιοί «σινεφίλ» σχολίασαν ότι επειδή στο παρελθόν τον έχει ξαναπαίξει έχει «μπει στο πετσί» του.
Και μου έλεγαν για το 86 στο ντεμπούτο του στην θεατρική σκηνή του κόμματος. ‘Οπου λέει σε μια εξίσου δύσκολη εποχή για το κόμμα της ΝΔ τον θυμούνται ως πρόεδρο της νεολαίας του κόμματος τοποθετημένο «πραξικοπηματικά» σε μία νύκτα, από τον πατέρα της σημερινής υποψήφιας για την προεδρία του κόμματος Ντόρας επειδή είχε το προνόμιο να κάνει παρέα μαζί της. Μόνο που τότε οι «οργισμένοι» ήταν άλλοι.
Οι περγαμηνές του (φρεσκοαπολυμένος από τον στρατό) μετά από μια στρατιωτική θητεία στο γραφείο του Υφυπουργού ‘Αμυνας του ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Πέτσου, με Υπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, όταν από το 81 και μετά χιλιάδες ΟΝΝΕΔιτες υπηρετούσαν τη θητεία τους σε «τάγματα ανεπιθυμήτων» δεν ήταν δα και ο καλύτερος τίτλος τιμής για εκείνες τις εποχές. Ούτε και η συμμετοχή του σε λιμνάζουσες κινήσεις τύπου Βόλβης μπορεί να αποτελούν το άλλοθι της κομματικής του πορείας και συνείδησης.
Και τότε μου έλεγαν τον ίδιο ρόλο έπαιζε, του «δούρειου ίππου» της «οικογένειας» και στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ το 87, συνέδρους της Καραμανλικής πτέρυγας εγκλώβιζε για να τους πάει πακέτο στην «οικογένεια».

Και βέβαια όταν με τη βοήθεια της «οικογένειας» έγινε βουλευτής τη θέση του πήρε ένας άλλος Κρητίκαρος που και αυτός καμμιά σχέση δεν είχε με την οικογένεια, ο Βουλγαράκης γνωστός και ως Ντοράκης (ναι ο γνωστός ντε που πρόλαβε και έφυγε τρέχοντας από την σκηνή της «θυσίας» των αμαρτωλών προκειμένου να εξευμενιστεί η λαϊκή οργή στο πολιτικό δράμα ΕΚΛΟΓΕΣ 09).
Αυτές μου λέγαν ήταν οι παρέες του από τότε, τον ίδιο ρόλο έπαιζε.
Οπότε ας μην στενοχωριέται και εκνευρίζεται.
Κι αν ατυχήσει η θυγατέρα παρόλες τις προσπάθειες και τα έξοδα, έρχεται και το νεότερο πουλέν. Η οικογένεια έχει και λύσεις και πάγκο και μέσα.
Για να πάς μπροστά αρκεί να είσαι της οικογένειας εξ αίματος.
Βαγγέλες, Κωστήδες, Βουλγαράκηδες, και άλλοι που πασχίζουν να γίνουν συγγενείς εξ αγχιστείας, και άλλες μεταγραφές που συμπληρώνουν το θίασο του μητσοτακισμού, το πολύ πολύ να τους επιτρέψουν να κάτσουν στο γιορτινό τραπέζι.
Μένει να δούμε το τέλος και πραγματικά οι σκηνές είναι πολύ αργές και βαρετές προς το παρόν, σε τέτοιο βαθμό που αναρωτιέται κανείς πόσο θα αντέξουν οι ευπρεπείς της ταινίας που πολιτεύονται με ελπίδες όραμα και αξιώσεις απέναντι σε όλους αυτούς τους «ψ υ χ ο ρ υ τ ι δ ι α σ μ έ ν ο υ ς».
Ή μήπως ήρθε η ώρα να γράψουμε όλοι εμείς οι μέχρι στιγμής παθητικοί θεατές, το τέλος που θέλουμε να δούμε ;

Κ.Τ/ΤΡ.