Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Τ Α Ι Ν Ι Ο Κ Ρ Ι Τ Ι Κ Η «ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΘΕΣ ; »






Και πάνω που είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε, φαίνεται ότι όλα τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν τον κανονικό τους ρυθμό και σιγά – σιγά όλοι να τοποθετούν τον εαυτό τους και το ρόλο τους εκεί που πραγματικά ανήκουν.

Είναι φανερό πια τις τελευταίες ημέρες στη Ν.Δ. και για όσους ακόμη στη βάση του κόμματος παραμένουν «ανυποψίαστοι» οπαδοί και για τελευταία φορά προσέφεραν την ανοχή τους δια της ψήφου των στο κόμμα αυτό, ο ρόλος και τα προσωπικά παιγνίδια «επιφανών» και μη στελεχών, βαρόνων και λοιπών διακεκριμένων προσωπικοτήτων…
Και αν ουδείς εξ’ αυτών αισθάνθηκε την ανάγκη να εξηγήσει στη βάση του κόμματος, πως κατάφεραν να εξευτελίσουν με τις συμπεριφορές τους ως κυβέρνηση ένα κόμμα που κέρδισε με 5,5% διαφορά, έναν αντίπαλο στην ιστορικά χειρότερη στιγμή του από κάθε άποψη και 5 χρόνια μετά έχασαν από τον ίδιο με 10,5% διαφορά, τις επόμενες ημέρες είναι σίγουρο ότι δεν θα χρειαστεί να πράξουν ούτε καν αυτό με δεδομένο ότι όταν παρουσιαστεί «όλος ο θίασος επί σκηνής» ο τελευταίος οπαδός θα «κλείσει την πόρτα».



Το σενάριο λοιπόν του έργου που πραγματεύεται την ανάδειξη νέου προέδρου στη Ν.Δ., άρχισε να γράφεται πολύ πριν τις πρόσφατες εκλογές, στις οποίες μια κακή και ανύπαρκτη κυβερνητική πολιτική, συνεπικουρούμενη από έναν διαλυμένο κομματικό μηχανισμό, ήταν φυσικό και επόμενο να οδηγήσει σε μια συντριπτική ήττα στρατηγικής εμβέλειας για τον κεντροδεξιό χώρο στην Ελλάδα.
Η κεντρική του ιδέα « η λυσσαλέα αξίωση μιας γνωστής οικογένειας να επιβάλλει τον γόνο της ως επόμενο αρχηγό στο κόμμα ».
Οι θεματικές ενότητες του έργου πολλές καμμία όμως ενδιαφέρουσα με δεδομένο ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί… σε διάφορες παραλλαγές του…
Ποιόν θα μπορούσε για παράδειγμα να εκπλήξει και να συγκινήσει η σκηνή του «αποχαιρετισμού» του Κ. Καραμανλή. Αναμενόμενη και ως προς το χρόνο και ως προς τον τόπο.
Ποιος δεν μπορούσε να προβλέψει το επόμενο κεφάλαιο της εμφάνισης των υποψηφίων αρχηγών. Σιγά την πλοκή. Αναμενόμενα τα πρόσωπα και οι κουβέντες…
Η διαδικασία, ποιος δεν περίμενε ότι όταν στην προηγούμενη ταινία με αντίστοιχο θέμα ο σεναριογράφος είχε καθιερώσει την εκλογή αρχηγού από τη βάση εσύ θα πήγαινες σε εκλογές με πρακτικές συνεδρίου που παραπέμπουν σε κλειστό κλαμπ εξουσίας.
Εδώ και στο τελευταίο reality ο κόσμος διψάει να συμμετάσχει στην επιλογή του παίκτη που θα αποχωρήσει και δεν θα δώσεις εσύ την ψευδαίσθηση της συμμετοχής όταν εκεί βασίζεται η τηλεοπτική δημοκρατία της εποχής.

Και με εμπορικούς όρους ακόμη όταν ο απέναντι έμπορος προσφέρει στην πελατεία του διευκολύνσεις εσύ είσαι καταδικασμένος ή να τον ακολουθήσεις ή να σβήσεις.
Τα συναισθήματα και οι χαρακτήρες αναμενόμενα, ποιος πατέρας δεν ανησυχεί για το παιδί του. Όλα τα μεγάλα «τζάκια» και οι πολιτικές οικογένειες που διετέλεσαν βουλευτές, υπουργοί, βαρόνοι στο κόμμα αυτό αρχικά είναι ανήσυχοι για το μέλλον των γιών, θυγατέρων γαμπρών κ.λ.π. συγγενών στους οποίους «κληροδότησαν» την έδρα τους και τις αμαρτίες τους στο κόμμα.

Μετά όλοι συνασπίζονται και συγκροτούν την κομματική επετηρίδα.
«Όμοιος ομοίω αεί πελάζει» στα αρχαία, «όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα» στα νέα ελληνικά.
Έτσι οι φαμίλιες ησυχάζουν και απερίσπαστοι συνδράμουν στην προεκλογική εκστρατεία αναλαμβάνοντας την «ξεκάθαρη δέσμευση για ένα ανοικτό κόμμα χωρίς μηχανισμούς και αποκλεισμούς». (από την σκηνή του έργου ανακοίνωση της υποψηφιότητας για την ηγεσία της Ν.Δ. της πρώην υπουργού Εξωτερικών Ν. Μπακογιάννη).
Σκηνοθετικά ευρήματα, φτωχά και προβλέψιμα στο μεγαλύτερο βαθμό τους. Άλλοι να θρηνούν για τις «καταστατικές διαδικασίες» μην στάξει η «ουρά του γαϊδάρου» ενώ το κόμμα καίγεται, νεοφιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθερες μετανοούν δηλώνοντας πίστη στον «κοινωνικό φιλελευθερισμό» και αποτάσσονται τον «σατανά», μητσοτακιστές και νεοκαραμανλιστές ξεχνούν τις διαφορές τους ανακαλύπτουν αυτά που τους ενώνουν, σηκώνοντας στο μισοβυθμισμένο σκαρί μια νέα σημαία ευκαιρίας.
Και μέσα στον γενικό ορυμαγδό, ο Άρης κάνει πόλεμο μ’ αντάρτες παλικάρια, και αναμένει ως χρυσή εφεδρεία στην λογική ότι εγώ είμαι πιο νέος και πιο ωραίος από τους υπόλοιπους, και προτείνει αφού λυθούν τα αυτονόητα για ένα σύγχρονο και δημοκρατικό κόμμα να τοποθετηθεί διευθύνων σύμβουλος στη Ν.Δ., και να δημιουργηθεί και μια νέα εταιρία με αντικείμενο τη διαχείριση των οικονομικών του κόμματος. Ευθεία βολή ότι ούτε αυτά δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν.
Τον αγνοούν όλοι προς το παρόν αλλά η έκπληξη έρχεται από αλλού.
Ο Βαγγέλης θυμώνει μ’ όλα αυτά και εκεί που όλοι νόμιζαν ότι ή διεκδικεί αυτόνομη πορεία και βγαίνει από το μαντρί του μητσοτακέικου, ή προωθεί την υποψηφιότητα του Άρη, πάει με τη Ντόρα, επιβεβαιώνοντας τη ρήση των γεροΣφακιανών «το τσομπανόσκυλο τσομπάνης δεν γενέται».

Ευθυτενής με τα μουστάκια του να τρέμουν από οργή δηλώνει ότι δεν μπορεί να «ψηφίσουν οι περαστικοί της τελευταίας στιγμής στην εκλογή για τον πρόεδρο της ΝΔ». Κάποιοι με το ζόρι κρατιούνται για να μην του πουν ότι εδώ «περαστικοί» και γίνανε πρόεδροι στη ΝΔ και μαζί τους και εσύ πρόεδρος στην ΟΝΝΕΔ αλλά θού, Κύριε, φυλακή τω στόματί μου.

Καθόλου σασπένς το έργο, άλλωστε όπως τονίζει «οι θέσεις μου είναι γνωστές και είμαι και από την Κρήτη…»
Απίστευτη ατάκα και όσο το σενάριο εξελίσσεται, τόσο ο θεατής περισσότερο συλλαμβάνει την μεγαλειωδώς αφαιρετική σκέψη των σεναριογράφων αλλά και των απίστευτων ικανοτήτων τους να ζωγραφίζουν σε ένα τόσο ευτελές θέαμα σαν αυτό τα πάθη των ανθρώπων που όσο και να προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτά στο τέλος υποκύπτουν, με ντοστογιεφστική μαεστρία κάτι ανάλογο με τις παλιές ταινίες που πρωταγωνιστούσε ο Γκουσγκούνης όπως ας πούμε η παρακάτω σκηνή για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι:
Χαλάνε τα υδραυλικά μιας κυρίας. Ο Γκουσγκούνης έρχεται ως υδραυλικός στο σπίτι της κυρίας, στρογγυλοκάθεται στο τραπέζι της κουζίνας όπου έχει μια μεγάλη φρουτιέρα με πορτοκάλια. Παίρνει ένα πορτοκάλι στο χέρι του και ρωτάει όλος αβρότητα: Πορτοκάλι θες ; Όχι απαντάει αυτή. Να σε γ***σω θες ; Δεν έχω πρόβλημα, ανταπαντά αυτή και... η συνέχεια επί της οθόνης.

‘Οταν στην ταινία παίζει ο Γκουσγκούνης, τότε όλοι ξέρουμε τι θα δούμε.Τι τα θέλουμε τα πορτοκάλια του “ευρηματικού” σεναριογράφου ;
Μα είναι δυνατόν να πιστεύουν όλοι αυτοί ότι μπορεί με τέτοιο σενάριο η ταινία να κόψει εισιτήρια… Φτηνό το θέαμα και ίδιοι οι πρωταγωνιστές…

Κ.Τ./ΤΡ.

Y.Γ. Επειδή ο διαχειριστής του παρόντος blog δουλεύει με ρυθμούς Ελληνικού Δημοσίου, την Παρασκευή του στέλνω τα κείμενα, Δευτέρα σήμερα κι ακόμα να τα αναρτήσει, και επειδή το σήριαλ είχε και συνέχεια το Σάββατο, στέλνω την συνέχεια για να μην μένετε με την αγωνία.

Τ Α Ι Ν Ι Ο Κ Ρ Ι Τ Ι Κ Η 2

Το μόνο πετυχημένο και ευρηματικό ίσως που είδαμε στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, που ισοδυναμούσε και με την επίσημη πρεμιέρα το Σάββατο, ήταν ο τίτλος του έργου που κρατιούνταν σαν επτασφράγιστο μυστικό: Ο ι Ψ υ χ ο ρ υ τ ι δ ι α σ μ έ ν ο ι…
Καταπληκτικός. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος και τους πάει απόλυτα.

Με θεατές τους κατά το πλείστον κρατικοδίαιτους και κομματικοδίαιτους συμμετέχοντες στην ΚΕ του ΝΔ-Τιτανικού, και τους αποτυχημένους πρωτοκλασσάτους διαπλεκόμενους υπουργούς, που συνυπήρχαν αρμονικά και σε κλίμα αβροφροσύνης, με τους λαικούς αγωνιστές απο την κομματική βάση, που όμως δεν χάνει ευκαιρία να τους καταγγείλει όταν είναι απόντες, σε νέους ρόλους !

Συμπρωταγωνιστές, υπό το κουρασμένο βλέμα του δηλώνοντος εγγυητής της συνέχειας και ενότητας της ΝΔ, η μεγαλομεριδιούχος θυγατέρα, διαχειρίστρια της πατρικής περιουσίας και βαρειάς πολιτικής κληρονομιάς, ο ατσαλάκωτος, ο μικροτιμαριούχος βορειοελλαδίτης, και το φοβισμένο παιδί, που το ’93 έσπασε το βάζο με το γλυκό, απ’ αυτό που μόνο η αγία οικογένεια είχε το δικαίωμα και κερνούσε ντόπιους και ξένους νταραβεριτζήδες, κι ακόμα πληρώνει την αταξία του, που σε κάθε ευκαιρία του θυμίζουν.

Μεγαλείο ερμηνείας και υποψηφιότητα για τα επόμενα βραβεία bolywood η ηθοποιία του Βαγγέλη. Ρόλος που του ταίριαζε απόλυτα, «τα θυμωμένα μουστάκια του ντοροφύλακα Βαγγέλα πάνε συνέδριο», αν και κάποιοι παλιοί «σινεφίλ» σχολίασαν ότι επειδή στο παρελθόν τον έχει ξαναπαίξει έχει «μπει στο πετσί» του.
Και μου έλεγαν για το 86 στο ντεμπούτο του στην θεατρική σκηνή του κόμματος. ‘Οπου λέει σε μια εξίσου δύσκολη εποχή για το κόμμα της ΝΔ τον θυμούνται ως πρόεδρο της νεολαίας του κόμματος τοποθετημένο «πραξικοπηματικά» σε μία νύκτα, από τον πατέρα της σημερινής υποψήφιας για την προεδρία του κόμματος Ντόρας επειδή είχε το προνόμιο να κάνει παρέα μαζί της. Μόνο που τότε οι «οργισμένοι» ήταν άλλοι.
Οι περγαμηνές του (φρεσκοαπολυμένος από τον στρατό) μετά από μια στρατιωτική θητεία στο γραφείο του Υφυπουργού ‘Αμυνας του ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Πέτσου, με Υπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, όταν από το 81 και μετά χιλιάδες ΟΝΝΕΔΙΤΕΣ υπηρετούσαν τη θητεία τους σε «τάγματα ανεπιθυμήτων» δεν ήταν δα και ο καλύτερος τίτλος τιμής για εκείνες τις εποχές. Ούτε και η συμμετοχή του σε λιμνάζουσες κινήσεις τύπου Βόλβης μπορεί να αποτελούν το άλλοθι της κομματικής του πορείας και συνείδησης.
Και τότε μου έλεγαν τον ίδιο ρόλο έπαιζε, του «δούρειου ίππου» της «οικογένειας» και στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ το 87, συνέδρους της Καραμανλικής πτέρυγας εγκλώβιζε για να τους πάει πακέτο στην «οικογένεια».
Και βέβαια όταν με τη βοήθεια της «οικογένειας» έγινε βουλευτής τη θέση του πήρε ένας άλλος Κρητίκαρος που και αυτός καμμιά σχέση δεν είχε με την οικογένεια, ο Βουλγαράκης γνωστός και ως Ντοράκης (ναι ο γνωστός ντε που πρόλαβε και έφυγε τρέχοντας από την σκηνή της «θυσίας» των αμαρτωλών προκειμένου να εξευμενιστεί η λαϊκή οργή στο πολιτικό δράμα ΕΚΛΟΓΕΣ 09).

Αυτές μου λέγαν ήταν οι παρέες του από τότε, τον ίδιο ρόλο έπαιζε.
Οπότε ας μην στενοχωριέται και εκνευρίζεται.
Κι αν ατυχήσει η θυγατέρα παρόλες τις προσπάθειες και τα έξοδα, έρχεται και το νεότερο πουλέν.
Η οικογένεια έχει και λύσεις και πάγκο και μέσα.

Για να πάς μπροστά αρκεί να είσαι της οικογένειας εξ αίματος.
Βαγγέλες, Κωστήδες, Βουλγαράκηδες, και άλλοι που πασχίζουν να γίνουν συγγενείς εξ αγχιστείας, και άλλες μεταγραφές που συμπληρώνουν το θίασο του μητσοτακισμού, το πολύ πολύ να τους επιτρέψουν να κάτσουν στο γιορτινό τραπέζι.
Μένει να δούμε το τέλος και πραγματικά οι σκηνές είναι πολύ αργές και βαρετές προς το παρόν, σε τέτοιο βαθμό που αναρωτιέται κανείς πόσο θα αντέξουν οι ευπρεπείς της ταινίας που πολιτεύονται με ελπίδες όραμα και αξιώσεις απέναντι σε όλους αυτούς τους «ψ υ χ ο ρ υ τ ι δ ι α σ μ έ ν ο υ ς».
Ή μήπως ήρθε η ώρα να γράψουμε όλοι εμείς οι μέχρι στιγμής παθητικοί θεατές το τέλος που θέλουμε να δούμε ;

Κ.Τ/ΤΡ.

6 σχόλια:

  1. Μα είναι κατανοητό από την ανάρτηση γιατι μ΄αρέσουν τα ξινά...
    Έ όχι και μαιτρ της τελειότητας. Μ αρέσουν οι παρατηρήσεις... με βελτιώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Goldenx, δεν αφήνεις τον πρόλογο, για να μας πεις που διαφωνείς επί της ουσίας με την καταχώρηση, αντί να προσπαθείς, μάταια, να κάνεις τον έξυπνο.

    ΜΥΘΟΣ

    (Ο συγγραφέας του σχολίου είναι ο ΜΥΘΟΣ, ο doxale κάνει απλά εξυπηρέτηση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ / ή goldenx, επειδή προφανώς δεν σ΄αρέσει η αλήθεια, και κάπως σε βλέπω να ζορίζεσαι, τα ξινά... και τα πικάντικα... είναι το αλατοπίπερο στη ζωή εκτός κι αν είσαι ψυχορυτιδιασμένος / η. Χαίρομαι ειλικρινά που το επίπεδο των δικών σου αναγκών είναι πιο γεμάτο από πλευράς ικανοποίησης απ΄ ότι το δικό μου. Άλλωστε το λέει και το ψευδώνυμό σου golden boy, συγγνώμη goldenx ήθελα να γράψω αλλά βλέπεις είναι το κλίμα της εποχής που με μπερδεύει... Επί της ουσίας υπάρχει αντίλογος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ/ή goldenx,
    Εγώ νοόμετρο δεν έχω για να επιβεβαιώσω αν είσαι έξυπνος/η όπως ισχυρίζεσαι. Πάντως επειδή πολυ ζόρι τραβάς και φαίνεται όντως είναι αδύνατον να αντιπαρατεθείς επί της ουσίας. Σιγά μην σε πείραξε ο Γκουσγκούνης, που στο κάτω κάτω για την εποχή του ήταν ο μαίτρ του είδους... και δεν κοκκινίζεις με όλα αυτά που γίνονται στα καθώς πρέπει σαλόνια της ήθικής... όπως κατάντησαν τη ΝΔ. Όσο για τον πήχυ της πολιτικής αντιπαράθεσης, άσε σ' αυτό το κόμμα οι ψηλοί/ές τον πηδούσαν από πάνω και τα ερπετά τον περνούσαν από κάτω... Αυτό σας μάρανε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΡΩΤΗΣΗ.

    ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΑΡΑΓΕ ΓΙΑΤΙ Η ΝΤΟΡΑ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΧΗΡΑ? (ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΗΡΕΣ ΑΡΑΓΕ?) ΓΙΑΤΙ ΑΦΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΟΥΒΕΛΟ (ΚΑΛΟ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ ΚΙ ΑΥΤΟΣ) ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ Τ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ- ΝΤΟΡΑ ΚΟΥΒΕΛΟΥ- ΠΑΡΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΤΟΥ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ (ΑΠ ΤΟ 1982 ) ΕΙΧΕ ΛΕΥΚΟ ΓΑΜΟ. ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΙΔΙΚΟ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ Ν.Δ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ¨ΓΥΝΑΙΚΟΣ¨ ΠΟΥ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΓΙΑ ΑΡΧΗΓΟ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΛΥΣΣΑΛΕΑ ΚΙ ΟΛΑΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αγαπητε goldenx την πιστοποιηση περι λευκου γαμου την εκανε ο μπαμπας της ντορας , κι αυτο επι τη ευκαιρια ας μαθει ο κοσμος πως τα περι λευκου γαμου τα δημοσιοποιησε ο κ. μητσοτακης την περιοδο που ο παυλος μπακογιαννης ηταν διευθυντης στο περιοδικο ΕΝΑ και ειχε δημοσιευσει ενα γκαλλοπ στο οποιο εδειχνε τη Ν.Δ NA ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ TOTE ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 1984, ΜΟΛΙΣ 17%.ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΙΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΑΠ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ Ν.Δ, ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΓΑΜΠΡΟ ΤΟΥ Π. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗ Ν.Δ, ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΑ, ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΕΡΙ ΛΕΥΚΟΥ ΓΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ. ΑΗΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΙΣΑΣ ΝΤΟΡΑΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ ΚΑΙ Τ ΟΝΟΜΑ ¨ΤΙΜΩΝΤΑΣ¨ ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΤΗΣ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΜΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΕΒΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ , ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑΤΙ ΦΡΟΝΤΙΖΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ Η ΝΤΟΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Δ Ι Α Φ Α Ν Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΖΩΗ(ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΔΙΑΦΑΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ), ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΛΗΨΙΜΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή