Αρθρο του Α. Ανδριανόπουλου απο το www.andrianopoulos.gr
Η ΝΔ αναζητά το ιδεολογικό της στίγμα. Αυτό που δεν είναι σίγουρο είναι αν υπάρχει ειλικρίνεια στην αναζήτηση αυτή. Πολλές φορές στο παρελθόν είχαν υπάρξει κινήσεις αποσαφήνισης του ιδεολογικού προφίλ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς, η παράδοση δεν βοηθάει τέτοιες νεοδημοκρατικές κινήσεις. Η έγνοια των στελεχών αλλά και της βάσης της ΝΔ είναι σχεδόν πάντοτε επικεντρωμένη στην πολιτική πρακτική. Ουδέποτε τους απασχόλησε η αναζήτηση ιδεών και ιδεολογικών σημείων αναφοράς. Το ζήτημα δεν υπήρξε ποτέ η πολιτική αφετηρία των πρακτικών της επιλογών. Αλλά πολύ περισσότερο η νομιμοποίηση, με κάποιας μορφής σχήμα ιδεών, της ευχέρειας να εφαρμόζουν ελεύθερα οτιδήποτε επιθυμούν.
Το κρίσιμο κομμάτι στο πολύμορφο μωσαικό που συνθέτει τους πολιτικούς συσχετισμούς στη ΝΔ είναι η εμμονή στην αναφορά του «κοινωνικού». Στους κόλπους της ΝΔ εγκυμονεί ο τρόμος πως θα φανούν εχθροί του λαού. Η de facto αποδοχή των ενοχών που έχει ενσταλάξει επάνω τους η Αριστερά, για ορισμένες διώξεις αλλά και για πράξεις γενικότερου κοινωνικού αποκλεισμού των μετεμφυλιακών χρόνων, τους κάνει εξαιρετικά καχύποπτους απέναντι σε οτιδήποτε αντιστρατεύεται τον πολιτικό πολιτισμό της αντίπερα όχθης. Οι λέξεις «κοινωνία» και «κοινωνικό» εμφανίζονται σημασιολογικά, για ένα κόσμο ρηχότατου πολιτικού προβληματισμού, να σηματοδοτούν την αφοσίωσή σε φιλολαικά δήθεν προστάγματα.
Δεν είναι τυχαίο πως μοναχά πολιτικοί με προέλευση το παραδοσιακό κέντρο η ακόμα και την καθαρότερη αριστερά, που δεν κουβαλούν δηλ. τα ενοχοποιητικά συμπλέγματα της εποχής του εμφύλιου, τολμούν να αναμετρηθούν με τα σύμβολα και τα ιερά της απυρόβλητης ουσιαστικά αριστεράς. Ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε ο μοναδικός στην Ελλάδα αρχηγός κόμματος που πρώτος τόλμησε να μιλήσει για τον καταστρεπτικό ελληνικό κρατισμό. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν διστάζει να ρίχνεται με βουλημία πεινασμένου λύκου πάνω στα θέσφατα του ελληνικού κομμουνιστικού ιερατείου. Ποτέ στέλεχος της ΝΔ δεν τόλμησε κάν να κινηθεί με παρόμοια πολιτική ορμή η φρασεολογία. Αλλά και μέσα στην συντηρητική παράταξη μοναχά στα χρόνια του κεντρο γενούς Μητσοτάκη έγιναν κάποιες προσπάθειες ταυτοποίησης πολιτικά του χώρου πάνω σε φιλελεύθερους βηματισμούς.
Δεν είναι τυχαίο πως στη φάση της παλινόρθωσης του λεγόμενου Καραμανλισμού στο κόμμα, της αποκαθήλωσης δηλ. κάθε ενεργητικού πολιτικού προβληματισμού και της επαναφοράς της τακτικής εξορκισμού της Αριστεράς, στα χρόνια δηλ. του περίφημου Συνεδρίου της Χαλκιδικής, επελέγη η ειδική απαξιωτική αναφορά στον νεοφιλελευθερισμό. Μέχρι τότε η ΝΔ, προσδιοριζόταν ουσιαστικά μονοδιάστατα αρνητικά. Ηταν δηλ. αντι-κομμουνιστική. Από τότε έγινε και αντι-νεοφιλελεύθερη. Εύλογα κάποιοι από εμάς που δεν κουβαλούσαμε φορτία ενοχών απέναντι στην Αριστερά και που πιστεύαμε σε ένα κόμμα θετικών και ενεργητικών προσδιορισμών, αποχωρήσαμε. Για κάποιους άλλους, η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε ευκαιρία εμπέδωσης πολιτικής καθαρότητας. Ο σημερινός Δήμαρχος Θεσ/νίκης, περιχαρής, είχε τονίσει: «διώξαμε από την παράταξη και την ιδεολογία μας τα νεφελώματα και τις σκουριές».
Καλογυαλισμένη λοιπόν η ΝΔ και δίχως ιδεολογικά μιάσματα κέρδισε, μετά από χρόνια από τότε, την εμπιστοσύνη τελικά του εκλογικού σώματος. Όχι βέβαια λόγω της δύναμης των ιδεών της. Ούτε κι εξ’ αιτίας της σαφήνειας των πολιτικών της προτάσεων. Το Πασόκ απλά κατέρρευσε κάτω από το βάρος της αλαζονείας και της ροπής στην διαφθορά που η αίσθηση του ακατανίκητου προσέδωσε σε πολλά στελέχη του. Το πάθημα όμως αυτό δεν έγινε μάθημα σε κανένα. Δίχως ιδέες και μπούσουλα πολιτικής στρατηγικής η ΝΔ δεν άργησε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Δίχως σκουριά αλλά με πολύ λάδι στα γρανάζια της κρατικής μηχανής έκανε ακόμη και τον δικό της κόσμο να την εγκαταλείψει. Αφού είχε πρώτα εξοργισθεί.
Θα αναζητήσει τώρα πράγματι ιδέες για την φυσιογνωμία της; Και θα αποτινάξει τον ψυχολογικό καταναγκασμό που της έχει επιβάλει η Αριστερά; Η εμπειρία δείχνει στην αντίθετη κατεύθυνση. Ελπίδα όμως πάντα υπάρχει…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Φανταστείτε, για τις ανάγκες της αναλύσεως, ότι η οικονομία είναι ένα τραπέζι του πόκερ σε μια χαρτοπαικτική λέσχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζητούμενο είναι πως θα διεξάγεται το παιχνίδι επ ‘άπειρον χωρίς οι παίκτες να πτωχεύουν.
Ο νεοφιλελευθερισμός υποστηρίζει ότι αυτό είναι δυνατό χωρίς την καμία παρέμβαση παρά μόνο εξασφαλίζοντας ότι κανείς παίκτης δεν κλέβει(νόμοι).
Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός (πίστη στην ελεύθερη οικονομία με κρατικό παρεμβατισμό) υποστηρίζει ότι αυτό είναι δυνατό μόνο με την διαρκή εποπτεία του λεσχιάρχη(κράτους).
Δηλαδή, αφού τοποθετηθούν κάποιοι κανόνες που θα αναδιανέμουν τα κέρδη, ο λεσχιαρχης παρακολουθεί συνεχώς επεμβαίνοντας εκεί που τυχαία γεγονότα, εκτρέπουν την ισορροπία του παιγνίου(νόμοι).
Δηλαδή σε κάθε παιχνίδι ένα ποσό των κερδών αφαιρείται από τον λεσχιαρχη για τις ανάγκες των εξόδων της λέσχης και για αναδιανομή στους χαμένους(φορολογία-κρατικές δαπάνες).
Όταν ο λεσχιαρχης αντιλήφθη ότι κάποιος από τους παίκτες κλέβει, τοποθετεί δίπλα του έναν δικό του παίκτη για να τον ελέγχει και του οποίου τα κέρδη αναδιανέμονται πλήρως(κρατική αντιμονοπωλιακή επιχείρηση).
Ιστορικά όποτε εφαρμόστηκε ο νεοφιλελευθερισμός (παλαιοφιλελευθερισμός – μερκαντιλισμός) η κατάληξη ήταν εξαθλιωμένοι άνθρωποι – ολίγοι πλούσιοι –επανάσταση.
Αυτό που συνέβη στην Αμερική με τον νεοφιλελευθερισμό του Μπους ήταν εξαθλιωμένοι άνθρωποι – ολίγοι πλούσιοι –επανάσταση.
Και είναι επανάσταση να βλέπεις το απόγονο της Κου Κλουξ Κλαν να υποστηρίζει με μανία την εκλογή μαύρου υποψήφιου πρόεδρου και να κλαίει με λυγμούς για την εκλογή του.
Η οικονομική περίοδος Μητσοτάκη είναι κάτι που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε (0+0=14).
Η περίοδος δηλαδή που ο λεσχιαρχης αφαιρούσε χρήματα όχι από τους κερδισμένους του παιχνιδιού άλλα από τους χαμένους για να τα δώσει στους κερδισμένους.
Ο κος Ανδριανόπουλος είναι απλά αμετανόητος και στην περίπτωσή του η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτός.
Το πρόβλημα είναι αυτοί που μας πρόδωσαν εφαρμόζοντας στην πράξη αυτά που υποστηρίζει, ενώ στα λόγια διαφοροποιούνταν και ενώ είχαν σαφή εντολή από το συνέδριο της ΝΔ.
Εάν η ΝΔ δεν καταδικάσει μετά βδελυγμίας αυτές τις δυο νεοφιλελεύθερες εκτροπές και δεν κατανοήσει το μέγεθος της προδοσίας της, δεν πρόκειται να λάβει συγχώρεση από το Ελληνικό λαό.
Θα βρίσκεται δε στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να βλέπει το Πασοκ να εκλέγεται και να εφαρμόζει τη δική της πολιτική, γιατί η πολιτική του Πασοκ είναι ο λεσχιαρχης να έχει το χρήμα και οι παίκτες να παίζουν με φασόλια (σοσιαλισμός).